بررسی رابطه دلزدگی زناشویی با دینداری و تاب آوری در زنان نابارور و بارور

زمینه و هدف: تجربه ناباروری می­تواند بر روابط بین زوجین تأثیر منفی بگذارد. بنا بر گزارش های تحقیقی برخی ویژگی­ها به افراد در مواجه با مشکلات زناشویی کمک می­کند که در زنان نابارور کمتر مورد بررسی قرار گرفته است.  لذا هدف این پژوهش مقایسه دلزدگی زناشویی زنان بارور و نابارور، بررسی رابطه ی بین دلزدگی زناشویی با دینداری و  تاب آوری در زنان بارور و نابارور و پیش بینی دلزدگی زناشویی  بر اساس میزان دینداری و تاب آوری در زنان نابارور بود.  روش بررسی: روش این پژوهش، توصیفی و از نوع علی مقایسه­ای و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان بارور و نابارور مراجعه کننده به مراکزدرمان ناباروری و مطب های خصوصی زنان در سطح شهر تهران در سال 1391 بود. نمونه موردمطالعه شامل100 زن نابارور و 100 زن بارور  بودند که به روش نمونه­گیری از نوع در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه­های دلزدگی زناشویی پاینز، تاب آوری کونور و دیویدسون و مقیاس دینداری آرین برای گردآوری داده­ها استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده­ها با نرم افزار spss (نسخه 16) و آزمون­های آماری t مستقل، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که دلزدگی زناشویی زنان نابارور بیشتر از زنان بارور است (01/0>p). همچنین در زنان نابارور بین دلزدگی زناشویی با دینداری و تاب­آوری همبستگی معکوس وجود داشت (05/0>p). در زنان بارور نیز بین دینداری و دلزدگی زناشویی رابطه ی منفی معنادار به دست آمد؛ اما رابطه بین تاب آوری و دلزدگی زناشویی معنادار نبود.  نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره بر روی نمرات زنان نابارور نیز نشان داد که دینداری و تاب آوری به طور معکوس،دلزدگی زناشویی را در زنان نابارور پیش­بینی می­کنند (05/0>p). نتیجه­گیری: بر اساس نتایج پژوهش می­توان گفت که  ناباروری بر دلزدگی زناشویی تأثیر دارد. همچنین میزان دینداری و تاب آوری در زنان نابارور می تواند دلزدگی زناشویی را کاهش دهد؛ بنابراین آموزش مؤلفه های تاب آوری و تأکید بر افزایش دینداری می تواند به کاهش دلزدگی زناشویی کمک کند.